1949. ریز بینِ خودبین باش.

داشتم با خودم فکر میکردم, از اون سرزمین تا این سرزمین, از اون نقطه دور تا این نقطه دور, اومدم و هیچ اتفاق خاص قشنگی نیفتاد. چون هنوز چشمام به همون اندازه بازه. چون هنوز زاویه دیدم همونه. چون هنوز همونم. پس کی قراره من یه آدم نو بشم؟ بعد با یه تق و توق, بهانش دستم اومد. من هنوز که هنوزه نمی تونم به خودم نگاه کنم. نمی تونم نوک هرم زندگیم باشم. نمی تونم به خودم بیام. من اون جوری نیستم!