2414. بود

من هم مثل بقیه ی آدم معمولی ها, دلم میخواست دست هایت را می کشیدم و می آوردمت بالا سر روزها و شب ها. درست مثل یک مهندس ناظر ساختمان. برایت توضیح میدادم و از چند و چونش میگفتم. هم زمان نگران هم بودم که نکند این ساخته ها از پای بست خراب باشند و به دلت یک حجم بزرگی نگرانی بیندازد. و تو باز هم بزرگوار باشی و حضورت برایم حکم یک ساحل پهناور داشته باشد. حالا خودمانیم ... یا خاطر جمع بیخیالی و یا آسوده ی دور.